دسترسي به برخي خدمات از خارج كشور غیرممکن میشود
با جداسازي ترافيك داخلي و اينترنت از يكديگر در لايه دسترسي براساس اختصاص آدرس‌هاي عددي معتبر و خصوصي امكان دسترسي به برخي خدمات دولت الكترونيكي ارائه شده روي آدرس‌هاي عددي خصوصي اينترنت امكان‌پذير نخواهد بود.
به نقل از سایت خبری ایستنا و به گزارش عصر ارتباط، با ابلاغ قانون برنامه پنجم توسعه مبني بر راه‌اندازي شبكه ملي اطلاعات، مجريان آن معماري مشخصي را براي ارائه اطلاعات روي اين شبكه و شبكه جهاني اينترنت طراحي كرده‌اند كه براساس آن دستگاه‌ها اطلاعاتي كه قابليت ارائه روي اينترنت را دارند و اطلاعاتي كه لزومي بر ارائه آن‌ها روي شبكه جهاني نيست و بايد ترافيك آن‌ها در داخل كشور مبادله شود، طراحي كرده‌اند.
قرار است اين دسته از خدمات روي آدرس‌هاي IP رنج 10 از سوي دستگاه‌هاي دولتي ارائه شوند كه دسترسي به آن‌ها از خارج از كشور امكان‌پذير نخواهد بود. عدم دسترسی به سایت‌های داخلی از خارج از کشور، تحمیل هزینه‌های چند برابری به شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات اینترنتی و در نهایت نیاز به تغییر مودم‌های مورد استفاده توسط کاربران سه اشکال اساسی وارد شده به طرح جداسازی اینترنت از اینترانت است.
علي حكيم‌جوادي، رئيس سازمان فناوري اطلاعات ايران در اين‌باره به خبرنگار ما گفت: «قرار نيست خدماتي كه روي آدرس‌هاي IP خصوصي ارائه مي‌شوند، در بيرون از كشور امكان دسترسي به آن‌ها وجود داشته باشد.»
او افزود: «معماري كه براي سايت‌ها انجام مي‌دهيم، به‌گونه‌اي است كه دسترسي به سايت‌ها هم از داخل و هم از خارج از كشور وجود دارد. اين سيستم بدين صورت است كه وقتي كاربري از داخل كشور به شبكه ملي اطلاعات متصل مي‌شود، به‌صورت هوشمند با آدرس‌هاي IP رنج 10 متصل مي‌شوند و در صورت درخواستي از خارج كشور كاربران با آدرس‌هاي IP معتبر به شبكه متصل مي‌شوند.
به گفته حكيم‌جوادي، اطلاعات مورد نياز كاربران خارج از كشور نيز به آن‌ها ارائه خواهد شد و در دسترس آن‌ها قرار خواهد گرفت.
او با اشاره به اين‌كه مثلا نيازي نيست اطلاعات مالياتي از خارج كشور نيز در دسترس باشند، گفت: «اطلاعات و خدمات دولت الكترونيكي شامل دو بخش عمومي و با كاربري همگاني و يك بخش مصرف داخلي است كه فقط با آدرس‌هاي IP خصوصي و روي رنج 10 عرضه مي‌شوند.»
طبق مصوبه شماره 120 كميسيون تنظيم مقررات در 27 شهريور ماه سال 90 با عنوان ساماندهي آدرس‌هاي عددي اينترنتي در كشور، علاوه بر ساماندهي آدرس‌هاي در زمان كمبود آدرس‌هاي نسخه 4، قرار شد IPهاي Valid و IPهاي Invalid نيز از يكديگر تفكيك شوند.
طبق اين مصوبه شرکت‌های اینترنتی که در این بخشنامه مستقیما به شرکت‌های PAP، عرضه و توزیع‌کننده اینترنت و شرکت مخابرات ایران اشاره شده است، در راستای جداسازی ترافیک داخلی و اینترنت از یکدیگر مي‌بايست در لایه دسترسی ظرف مدت سه ماه پس از ابلاغ این بخشنامه صرفا از طریق آدرس‌های عددی معتبر اینترنتی نسبت به ارائه خدمات دسترسی اقدام مي‌كردند.
همچنین تنظیم و پیکربندی مودم‌ها باید مطابق با دستورالعمل ارائه‌شده توسط سازمان فناوری اطلاعات ایران انجام شود و تمامی مراکز ارائه‌دهنده خدمات میزبانی داخلی (IDC) نیز موظف هستند نسبت به تامین و ارائه خدمات از طریق آدرس‌های عددی خصوصی اینترنتی اشاره شده در این بخشنامه اقدام کنند، به نحوی که این خدمات از طریق تمامی آدرس‌های عددی اینترنتی داخل کشور قابل دسترسی باشد.
در نهايت در آذر‌ماه سال 90 سازمان فناوري اطلاعات ايران باتوجه به اين مصوبه براي جداسازي اينترانت از اينترنت، اعلام كرد آدرس سرورهاي root-DNS اينترانت براي اعمال در شبكه فراهم‌كنندگان سرويس روي دو آدرس IP رنج 10 اعلام شده، برقرار شوند.
اين درحالي است كه وزارت ارتباطات وعده است با جداسازی ترافیک داخل کشور از اینترنت، دسترسی به سایت‌های ایرانی میزبانی‌شده در داخل کشور با سرعت و پهنای باند بیشتر ممکن خواهد بود، اما دسترسی به اینترنت همچنان طبق روال گذشته امکان‌پذیر است و با اختصاص آدرس‌های IP معتبر امکان شناسایی و رهگیری کاربران تسهیل میشود.
حكيم‌جوادي گفت: «اين‌كه چه بخشي از اطلاعات ارائه شده از خارج از كشور قابل رويت باشد، با معماري اطلاعات دستگاه‌ها اتفاق خواهد افتاد. اين معماري نيز طراحي و مشخص شده و دستگاه‌ها مي‌دانند لازم است چه بخش از اطلاعات‌شان در اينترنت و چه بخش روي اينترانت در دسترس باشند.
او با اشاره به اين‌كه اين روال در همه جاي دنيا رايج است، افزود: «براساس سياست‌هاي كشورها مشخص مي‌شود كه چه بخش از اطلاعات روي اينترنت و چه بخش روي اينترانت ارائه شوند.»
رئيس سازمان فناوري اطلاعات ايران گفت: «در ايران 16 ميليون IP خصوصي رنج 10 وجود دارد كه هنوز بخش عمده آن استفاده نشده و قرار است توزيع آن در كشور مديريت شود.»
به گفته او، تا امروز همچنين نزديك به 8 ميليون آدرس IP عمومي داريم كه ثبت شده هستند و باتوجه به شيوع مشكل كمبود آدرس IP نسخه 4 كه از پايان سال 2010 در همه جاي دنيا رواج يافته، ما نيز بايد به آدرس‌هاي IP نسخه 6 مهاجرت كنيم كه اگر مهاجرت نكنيم به‌طور قطع با مشكل مواجه مي‌شويم.
