ویروس در مقابل ویروس
بر اساس گزارشات منتشر شده، وزارت دفاع ژاپن، قراردادی به ارزش 3/2 میلیون دلار با شرکت Fujitsu بسته است تا به موجب آن این شرکت یک ویروس کامپیوتری را در یک برنامه سه ساله توسعه دهد. هدف از ایجاد این ویروس، حمله به زیرساخت های کامپیوتری کشورهای دیگر نیست و یا حداقل تاکنون نبوده است. بلکه ژاپن سعی دارد تا از طریق این ویروس، خود را در مقابل حملات سایبری محافظت کند. حملاتی که در ماه‌های اخیر به نفوذگران این امکان را داد تا به برخی از داده‌های حساس هواپیماهای جنگنده، دستگاه‌های هسته‌ای، تجهیزات زیردریایی و حتی به رمزهای عبور نمایندگان مجلس ژاپن دست یابند.
هر چند که اطلاعات چندانی از جزییات این پروژه در دست نیست اما به نظر می‌رسد که این ویروس، همانطور که در تصویر زیر آمده است ابزاری برای شناسایی و رهگیری دستگاه‌های آلوده خواهد بود.
اما آیا ساخت ویروس، ایده‌ای قابل قبول برای مقابله با ویروس ها و حملات کامپیوتری است؟
به چند دلیل می‌توان این ایده را نامناسب دانست؛ از جمله:
– یک ویروس خوب از منابع سیستمی همچون دیسک، حافظه و CPU استفاده می‌کند و اجرا شدن ناخواسته آن بر روی سیستمی که سرویس های حیاتی را عرضه می‌کند می‌تواند آن سیستم را دچار اشکالاتی پیش‌بینی نشده بکند.
– هر چند که یک کاربر می‌تواند به میل خود این ویروس را بر روی سیستم خود اجرا کند، اما اگر قرار باشد این ویروس خوب، عملکردی کرم‌گونه (Worm) داشته باشد معنای آن این است که بصورت ناخواسته بر روی دیگر سیستم های شبکه منتشر و اجرا خواهد شد.
– آیا ضدویروس ها باید با این ویروس خوب همانند دیگر ویروس های رایج رفتار کنند؟ شکی نیست کاربرانی خواهند بود که از ضدویروس شان انتظار شناسایی هر برنامه ناخواسته‌ای حتی یک ویروس خوب را دارند. حال آنکه برخی دیگر حذف این ویروس را هشداری نادرست (False Alarm) قلمداد خواهند کرد.
– همه برنامه‌ها از جمله ویروس ها ممکن است دارای اشکالات نرم‌افزاری و ضعف های امنیتی باشند. اگر درجه خطر یکی از این اشکالات حیاتی باشد، شرکت سازنده ویروس چه برنامه‌ای می‌تواند برای رفع آن داشته باشد؟ ایجاد ویروسی دیگر برای برطرف کردن آن؟
– در گذشته نیز تلاش هایی برای ایجاد ویروس های خوب صورت گرفت. برای نمونه ویروس Cruncher با فشرده کردن فایل ها، فضای خالی دیسک را افزایش می‌داد و یا ویروس KOH اطلاعات موجود بر روی دیسک را رمز می‌کرد. نمونه‌ای جدیدتر از ویروس های به اصطلاح خوب ویروسی است که تصاویر سوءاستفاده از کودکان را کشف و آنها را به نهادهای ذیصلاح گزارش می‌کند. اما واقعیت آن است که استفاده از این قابلیت ها، نیاز به ویروس بودن ندارند و می توانند همانند ابزاری سودمند در اختیار کاربر قرار بگیرند.
همچنین براساس قوانین بسیاری از کشورها، دسترسی بدون اجازه کاربر به کامپیوتر افراد و سازمان ها غیرقانونی است، حتی اگر توسط دولت و پلیس صورت گیرد و برای مواقع ضروری نیز احتیاج به مجوز قضایی است. بعلاوه طبق قانون، شواهد و مدارک جرم جمع‌آوری شده از روی کامپیوترها نباید به هیچ‌وجه تغییر داده شوند. نصب و اجرا شدن چنین ویروس هایی بر روی کامپیوتر افراد خلافکار، عملاً به معنای آن است که مدارک و شواهد دستکاری شده و نمی‌تواند در دادگاه علیه متهم مورد استفاده قرار گیرد.
