شاید در روزهای اخیر این خبر را شنیده باشید که یک محقق انگلیسی خود را آلوده به یک ویروس کامپیوتری کرده و قادر است دستگاه های الکترونیکی مجاور خود را نیز آلوده کند!
این خبری بوده که بسیاری از خبرگزاری ها و رسانه های عمومی آن را منتشر کرده اند، ولی واقعیت چیست؟ در واقعیت اتفاق خاصی رخ نداده، مگر افزایش شانس این محقق انگلیسی برای کسب شهرت و درآمد بیشتر!
این محقق یک قطعه (chip) از نوع Radio Frequency Identification) RFID) را که برای تشخیص و ردیابی توسط امواج رادیویی استفاده می شود، در زیر پوست خود جاسازی کرده است. وی قبل از این کار، بر روی قطعه یک برنامه مخرب (ویروس) قرار داده (آلوده کرده) و سپس در بدن خود جاگذاری کرده است. البته جاسازی این قطعات کوچک الکترونیکی در بدن موجودات زنده، اقدام جدیدی نیست و مدت هاست که از این روش در ردیابی پرندگان و گاوهای با ارزش در مزارع استفاده می شود.
در مورد آلوده شدن دستگاه های در مجاورت این محقق، موضوع به این سادگی نیست. تنها دستگاه هایی که قابلیت شناسایی و خواندن اطلاعات ذخیره شده بر روی این قطعات RFID را داشته باشند، امکان دارد که برنامه مخرب را بر روی خود اجرا کنند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که برنامه مخرب، نقطه ضعفی را بر روی دستگاه یافته و از آن ضعف برای اجرای برنامه خود، سوءاستفاده کند.
این محقق ادعا کرده که هدف وی از این کار نشان دادن اتفاقی است که در سال های آینده به دلیل استفاده بیشتر و رایج تر از دستگاه ها و قطعات الکترونیکی در بدن انسان ها خواهد افتاد، بوده است. اکنون علاوه بر باطری قلب (Pacemaker) و تقویت کننده های شنوایی، روز به روز شاهد استفاده بیشتر از مدارهای الکترونیکی در قسمت های مختلف بدن انسان هستیم.
با این حال اغلب کارشناسان امنیتی در بخش IT، اقدام و خبرسازی این محقق انگلیسی را تأیید نکرده و آن را بیشتر یک بهره برداری و استفاده شخصی برای کسب شهرت و درآمد می دانند.