به نقل از روزنامه فناوران، شرکت‌ها و نهادهای مرتبط با این حوزه انبوهی از فکس یا ایمیل دریافت می‌کنند که در آن انتخاب نوع جایزه، عنوان جایزه، شکل اهدا و همه چیز به عهده خریدار جایزه گذاشته شده است.
یعنی شرکت مربوطه می‌تواند به هر تعداد که خواست جایزه خریداری کند. اگرچه همه جشنواره‌های کشور این‌گونه نیستند اما واقعیت این است که تعداد جشنواره‌های فروش جایزه بسیار زیاد است. فارغ از این موضوع حرکت عجیب برخی شرکت‌ها است که از این جشنواره‌ها لوح می‌خرند.
عجیب از این جهت که همه فعالان حوزه ICT به خوبی و آشکارا در جریان روند برگزاری جشنواره‌های جایزه فروش هستند اما مشخص نیست خریداران جایزه از این جشنواره به چه چیزی می‌نازند.
داوران برخی از این جشنواره‌ها هم دنیایی دارند، آنها فقط اسمشان در جشنواره است و شاید حتی ندانند زمان و مکان برگزاری جشنواره کجاست، در عوض آنها هم دنبال فرصتی برای سخنرانی و جمع کردن مثلا رزومه برای خود هستند.
جشنواره‌ای که ظرف چند ساعت تصمیم به برگزاری آن گرفته و اجرای آن نیز پس از خرید چند لوح از میدان فردوسی تمام می‌شود.
البته خریداران و نه برندگان جایزه تنها به بی‌اطلاعی مردم دل بسته‌اند که نمی‌دانند در پس پرده این جوایز چیست. اما زمانیکه مشخص نیست یک جشنواره کی و اصلا کجا و با چه معیارها و داورانی برگزار شده، چرا برخی شرکت‌ها هزینه خود را بالا می‌برند؟
راه حل که روشن است، نرسیده به میدان فردوسی لوح تقدیر و تندیس و همه جور جایزه فروخته می‌شود که خریداران می‌توانند با هزینه‌ای بسیار کم تمام مدل‌های جوایز این مغازه‌ها را خریده و در اتاق تمام مدیران و حتی کارکنان خود نصب کنند. اما پر واضح است که چشم و گوش مردم از این گونه تقلب‌ها پر شده است. مردم به کیفیت خدمات و محصولات یک شرکت، اپراتور یا سازمان نگاه می‌کنند و تصمیم به اعتماد به آن می‌گیرند نه به بدلیجاتی که به در و دیوار آن نهاد آویزان است.