جمشید جعفرپور در گفت وگو با خبرگزاری ایرنا افزود: درباره فیس بوک بحث بر این است که افراد دیگری در این باره قواعد بازی را ترسیم کردند، از این رو نمی توان بی محابا وارد این عرصه شد و باید مواظب باشیم در زمینی بازی نکنیم که چارچوب های آن را در اختیار نداریم.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی توضیح داد: شبکه های اجتماعی عمدتا با رویکرد ضدنظام و به نفع دشمنان مورد بهره برداری قرار گرفته اند، و این موضوع موجب می شود با احتیاط وارد موضوع فیس بوک شویم.
جعفرپور ادامه داد: معتقدم که فیس بوک تا حدودی قابل استفاده است؛ می توانیم پیش از آنکه این رسانه قصد دارد به منافع ملی ما ضربه بزند و دیگران بر موج آن سوار شوند، با آگاهی بخشی و اطلاع رسانی به خانواده ها، آنها را با فیس بوک آشنا سازیم.
وی تاکید کرد: خانواده ها از ماهیت فیس بوک و تاثیرگذاری های آن بی اطلاع هستند اما جوانان، دانشگاهیان و حتی دانش آموزان با این رسانه سر و کار دارند، از این رو در این دریا باید شنا کنیم و غرق نشویم.
رییس کمیسیون مشورتی شورای عالی انقلاب فرهنگی یادآور شد: درباره فیس بوک در نظام جامع رسانه نیز باید با این رویکرد وارد شویم و با استفاده از نظرات کارشناسی و افراد متخصص و متعهد در این حوزه، دامنه هایی برای نحوه استفاده از فیس بوک و همه رسانه های ارتباطی دیگر تعریف کنیم و در همان حدود نیز رسمیت بخشی داشته باشیم.
همچنین به نقل از روزنامه فناوران، در سوالی از آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی پرسیده شده که جمعى از برادران و خواهران در نامه‌هاى متعدد خود نوشته‌اند: “اگر حضرت آيت الله العظمى مكارم شيرازى (دامت بركاته) دليل حرمت اشتراك را در فيس بوك را بيان كنند ممنون خواهيم شد و پاسخى براى پرسش‌گران خواهد بود”.
این مرجع تقلید در پاسخ عنوان کرده اند:
“عزيزان من! دليل آن روشن است و همان نشر گسترده فساد و انواع گناهان از اين طريق است.
زيرا فيس بوك مانند شهر بى در و دروازه‌اى است كه همه كس از دانشمندان و افراد نخبه گرفته تا دزدان و شيادان و كلاهبرداران و كسانى كه به انواع فساد آلوده‌اند، هر كدام در اين شهر مغازه‌اى دارند و در اين مغازه‌ها گاه وسائل ضرورى زندگى و در بسيارى از موارد ابزار گناه و مفاسد و انحراف‌هاى اخلاقى فراگير و ايجاد اختلاف در ميان ملت‌ها با برچسب‌هاى زيبا و پوشش‌هاى فريبنده در اختيار همگان قرار مى‌گيرد.
حال اگر ورود در اين شهر براى همه ممكن شود از جوانان كم سن و سال گرفته تا بزرگسالان ناآگاه و غير آنها آيا هيچ فرد آگاهى مى‌تواند ورود به چنين شهرى را براى همه آزاد بگذارد؟
حتى جاسوسان و مفسدان فى الارض مى‌توانند در اين شهر بى در و پيكر مبادله اطلاعات كنند و با رموز و اشاراتى بذر توطئه بپاشند. ما مى‌گوييم بايد بر مطبوعات و رسانه‌ها به طور عام نظارتى باشد تا افراد فاسد و مفسد نتوانند از اين طريق جامعه را آلوده كنند.
با اين حال چگونه فيس‌بوك بايد از هر قيد و شرطى آزاد باشد، آيا آزادى بى قيد و شرط در دنيا داريم؟ پاره‌اى از محدوديت‌هاى غربى به هيچ وجه مشكلى را حل نمى‌كند و تكثير اشكال حلّ اشكال نيست.
آرى اگر ورود در اين شهر مخصوص افراد دانشمند و فرهيخته كه خوب و بد را كاملا مى‌شناسند و سره از ناسره را تشخيص مى‌دهند آن هم براى تحقيقات اجتماعى آزاد بود مانعى نداشت درست مانند كتب ضلال كه فقها مطالعه آن را براى عموم تحريم مى‌كنند ولى براى محققان مذهبى آزاد شمرده مى‌شود.”