پروتکل IPv4 از آدرس‌های 32 بیتی تشکیل شده است بدین معنا که این فضا اجازه آدرس‌دهی به دو به توان 32 دستگاه (حدود 4.3 میلیارد) را می‌دهد در حالی که IPv6 از آدرس وب 128 بیتی استفاده می‌کند که ظرفیت میلیاردها آدرس جدید را دارد.
به نقل از سایت خبری ایستنا، با افزایش شمار دستگاه‌هایی که به اینترنت متصل می‌شوند اعم از موبایل لپ‌تاپ رایانه‌های شخصی و لوازم خانگی، آدرس‌های IPv4 به سرعت رو به پایان هستند و کارشناسان صنعت نسبت به این مساله هشدار می‌دهند
IPv6 علاوه بر ظرفیت بسیار بالاتر، از امنیت بالاتری نسبت به IPv4 برخوردار است و همین امر ضرورت تجهیز کردن دستگاه‌ها و سیستم‌ها به ورژن را دوچندان می‌کند. در بعضی از کشورها این سیستم جدید جایگزین نسخه‌ی قدیمی IP شده است. اما وضعیت IPv6 در ایران چگونه است؟
27 تیرماه سال 1390 رضا تقی‌پور – وزیر سابق ارتباطات و فناوری اطلاعات – در این رابطه گفت: تصور می‌کنم اگر کار با سرعتی که برنامه‌ریزی شده پیش رود؛ ما از همان ابتدا IP نسخه شش را ملاک کار برای ایجاد شبکه ملی اطلاعات قرار خواهیم داد و اصلا مراجعه‌ای به IP نسخه چهار نخواهیم داشت.
وی گفت: نسخه IPV6 از سال 2000 ایجاد شد و طراحی آن نیزاز همان سال صورت گرفته و بسیاری از کشورها نیز مهاجرت را از همان سال آغاز کردند و تقریبا نسخه چهار از آن‌سال رو به پایان بود.
تقی پور با بیان اینکه فضای آدرس‌دهی نسخه 4 پروتکل اینترنت، دیگر پاسخگوی نیازهای جدید نبود و بر همین اساس موضوع گذر از نسخه 4 به نسخه 6 مطرح شد، ابراز کرد: کشور ما این حرکت را قدری با تأخیر آغاز کرده و در گذشته به صورت جامع طرحی برای گذر برای IPV6 وجود نداشت.
به گفته او البته امروز ما آدرس‌های نسخه شش را در کشور به صورت فعال داریم ولی این که به صورت جامع یک طرحی برای گذر کامل IP نسخه شش وجود داشته باشد، نداشتیم.
او ادامه داد: طی سال گذشته همکاران بنده در سازمان IT این کار را با همکاری همه دستگاه‌های ذیربط برنامه‌ریزی و طراحی کردند و امیدواریم حداکثر طی دو تا چهار سال آینده بتوانیم به جایی برسیم که دیگر آدرس‌های عددی ورژن 4 اینترنت (IPv4) در کشور، نیاز به آدرس‌دهی و مراجعه نداشته باشند.
وزیر ارتباطات تاکید کرد: ارزیابی که همکاران در سطح وزارت داشتند نشان می‌دهد این آمادگی به صورت کامل وجود دارد؛ از آنجا که یک طرف قضیه خود کاربران و صاحبان وب سایت‌ها و دستگاه‌های مختلف هستند، زمانی که گذشته برای این است که آن‌ها بتوانند خودشان را با این تغییر تطبیق دهند
او درباره هزینه‌های این کار هم گفت: بخشی از هزینه‌ها به طراحی مربوط است که طبیعتا در سازمان فن‌آوری اطلاعات انجام می‌شود و سایر هزینه‌ها تقریبا توسط خود کاربران و صاحبان وب سایت‌ها و ارائه‌دهندگان سرویس‌ها انجام می‌شود؛ بنابراین از آنجا که کار تقریبا یک کار نرم‌افزاری است، هزینه‌بر است ولی بیش‌تر، بحث طراحی، فکر و مدیریت را نیاز دارد که خوشبختانه این اجماع در کشور به وجود آمده است.
یک روز قبل از صحبت‌های وزیر سابق اطلاعات و فناوری ارتباطات، علی حکیم‌جوادی – رییس سازمان فناوری اطلاعات – از تشکیل گروه ضربت برای مهاجرت به پروتکل اینترنتی نسخه 6 خبر داده و گفته بود: این موضوع به قدمت اپراتور بستگی دارد زیرا بسیاری از تجهیزاتی که امروزه در دنیا تولید می‌شوند، هم با IP نسخه چهار و هم با IP نسخه شش کار می‌کنند.
وی همچنین اظهار کرد: تصور نمی‌کنم تولیدکننده‌ای داشته باشیم که با IP ورژن چهار کار کند، بنابراین آن‌هایی که قدیمی هستند، به دنبال تعویض تجهیزات هستند البته نه فقط برای این مهاجرت بلکه به این دلیل که سرویس‌هایی که در آینده قرار است ارائه شود قطعا باید در بستر IPV6 کار کند.
او ادامه داد: شرکت ارتباطات زیرساخت در این راستا بیش‌تر تجهیزاتش را دو منظوره و برای IPV4 و IPV6 آماده کرده است و بعضی اپراتورها نیز اعلام آمادگی کرده‌اند؛ همچنین مخابرات ایران خیلی فعال در جلسات ما شرکت می‌کند و از PAPها و ارائه‌دهندگان سرویس‌ها هم خواهش کردیم که به گروه ضربت ما بپیوندند.
وی ابراز کرد: بحث مهاجرت از پروتکل اینترنتی نسخه 4 به نسخه 6 موضوع تازه‌ای نیست ولی یک الزام و ضرورت است و ما در وزارت ارتباطات به دلیل رسالت و وظیفه‌ای که داریم آن را رصد کرده و سازمان فن‌آوری اطلاعات به عنوان متولی مهاجرت اقدامات لازم را انجام داده و در حال انجام است.
رییس سازمان فن‌آوری اطلاعات ایران ادامه داد: در این راستا، گروه ضربت تشکیل دادیم و تا به حال 23 جلسه و یک شورای راهبردی در سطح وزارتخانه تشکیل شده و امیدواریم بتوانیم با یک برنامه منسجم بخش عمده‌ی آن را در پایان سال 91 پیاده‌سازی کنیم.