نداشتن اینترنت و تلفن در محل سکونت و مخفیگاه اسامه بن لادن باعث ایجاد شک و تردید مقامات امنیتی شد و باعث شد تا کنجکاوی و توجه بیشتری به خرج دهند.
ویلای مسکونی بن لادن در محلهای قرار دارد که ساکنین آن سوار اتومبیلهای لوکس میشوند و دائماً موبایل به دست هستند. در منزلشان چند خط تلفن دارند و کامپیوترشان به اینترنت وصل است. طبیعی است که منزلی بدون این امکانات در چنین محلهای می تواند سوال برانگیز باشد.
همچنین اهالی ویلای بن لادن هیچوقت مثل ساکنین عادی، زبالههای خود را برای جمعآوری بیرون نمیگذاشتند و همیشه زبالههای خود را در ویلا میسوزاندند.
از قرار معلوم بن لادن استفاده از روشهای سنتی برای ارتباطات با دنیای بیرون از ویلای خود را امنتر و مطمئنتر میدانست و پیامهای خود را توسط یک شخص مورد اعتماد میفرستاد و همین شخص نیز نامهها و پیامهای دیگران را برای بن لادن میآورد. این شخص نامهرسان وقتی مورد توجه قرار گرفت که هویت وی توسط یکی از زندانیان در زندان گوانتانامو افشا شد. این شخص یکی از دست پروردههای خالد شیخ محمد، طراح اصلی حمله 11 سپتامبر نیویورک بود.
رفت و آمدهای مداوم این نامهرسان به ویلای بن لادن و نبود امکانات ارتباطی امروزی، شک و تردید مقامات امنیتی را بیشتر و بیشتر کرد تا در نهایت با جمعآوری اطلاعات دیگر، از حضور بن لادن در این ویلا مطمئن شدند.
شاید اگر اسامه بن لادن از بیم و هراس اینکه ارتباطات الکترونیکی او تحت نظر و شنود قرار گیرد، مجبور به استفاده مداوم از نامهرسان نمیشد و زندگی و رفتاری عادیتر در مخفیگاه خود داشت، هیچوقت توجه مقامات امنیتی را جلب نمیکرد و هنوز زنده بود!